Sana da en az benim kadar dokunuyor değil mi ? Neden diye soruyorsun sen de , inciniyorsun farkındayım. Benim kadar üzüldüğünü hissedebiliyorum. Sonuçta tek bir meyve bile kalmadı ağacımda . Hissediyorsun sende biliyorum. Bu böyle olmak zorunda değildi. Ama İnan iyi ki olmuş diyebilirsin .
Sana da en az benim kadar anlamsız geliyor değil mi ? Neden oldu ? Peki neden olmadı. Hiç bir cevabı olmayan yollara hapsettim ikimizi de. Ben bunun cevabını öğrendiğimde – ki öğrenirsem – çok geç olacak . Sense hiç bilemeyeceksin. Çok garip değil mi ? Yeniden çiçekler açacak. Ama hiç biri sen olmayacak artık. Bir sonraki baharda tüm çiçekler sana benzeyecek , tek bir çiçek bile sen olmayacak.
İnsan buna sevinmeli mi üzülmeli mi sence ? Çiçeklerle dolan bahçesine sevinmeli mi yoksa bir tek çiçeğin bile sen olmayışına bağırmalı mı ?
Bir adım daha atma bana doğru.. Bir adım atamam geri. Ucundayım çiçek bahçesinin tek bir hareket ile oraya girebilirim geri. İstemiyorum.
